Idą Święta choć nie widać
I nie czuć,
Gdzieś ten klimat zniknął
I choć choinkę postawimy
Pod nią te prezenty wszystkie,
Nie jest jak kiedyś
I już nie będzie
Tamten klimat minoł
Swiat przyspieszył
Nikogo o zdanie nie pytał

Na tej imprezie, zwanej życiem
Wszyscy jesteśmy kelnerami,
Zbieramy napiwki,
Spełniając swe marzenia.
Każdy dzień daje inną kwotę,
Która zależy od tego kto przyjdzie,
Ile się postaramy i ile kto nam da...

W życiu mija następny rok,
Wszystko się zmienia ,
Czasem jak kwiaty kwitniemy
I do góry wzbijamy,
Czasem jednak jak liście
W dół spadamy.


Najtwardzym też łzy zlecą,
Jak deszcz z pochmurnego nieba,
Mimo że czas leci ,
 my ciągle jak małe dzieci,
Szukamy odpowiedzi
 na każde pytanie


Robimy kolejny krok
Nie wiedząc gdzie zakręt,
Bez drogowskazów,
I tak często we mgłę,
Błądzimy po drodze wyboistej,
Gdzie trafimy
 To zależy czy nie zbłądzimy
I po prostej pochodzimy


Najtwardszym też łzy zlecą,
Jak deszcz z pochmurnego nieba,
Mimo że czas leci,
 my ciągle jak małe dzieci
Szukamy odpowiedzi
 na każde pytanie.

W życiu mija następny rok,
Wszystko się zmienia ,
Czasem jak kwiaty kwitniemy
I do góry wzbijamy,
Czasem jednak jak liście
W dół spadamy.


Najtwardzym też łzy zlecą,
Jak deszcz z pochmurnego nieba,
Mimo że czas leci ,
 my ciągle jak małe dzieci,
Szukamy odpowiedzi
 na każde pytanie


Robimy kolejny krok
Nie wiedząc gdzie zakręt,
Bez drogowskazów,
I tak często we mgłę,
Błądzimy po drodze wyboistej,
Gdzie trafimy
 To zależy czy nie zbłądzimy
I po prostej pochodzimy


Najtwardszym też łzy zlecą,
Jak deszcz z pochmurnego nieba,
Mimo że czas leci,
 my ciągle jak małe dzieci
Szukamy odpowiedzi
 na każde pytanie.

Ludzie się nie zmieniają tylko uczą na swoich błędach, starają się być poprostu lepsi...
W innych ludziach naprawiamy swoje tylko błędy. Z bagażem który codziennie zdobywamy przez te momenty, zachowania, oczekiwania stajemy się poprostu bardziej doświadczeni, lecz nigdy inni.
Każdy nosi w nas,,te małe dziecko'' z marzeniami, pragnieniami i porażkami, które tworzą z Nas to kim jesteśmy dziś.
Z każdym dniem chcemy czy nie to rozumiemy tą grę, którą Ktoś ładnie nazwał ŻYCIEM

Dlaczego tak trudno docenić co mamy?

Człowiek zawsze myśli co by chciał 

a tak często zapomina co ma...

Gdzie już doszedł i że rano wstał,

proste chwilę wydają się być nic nie warte

bo stają się z czasem oczywiste.

Dopiero gdy wszystko ,,oczywiste'' zanika 

otwieramy serce i zaczynamy rozumieć,

że to było właśnie tak ważne i potrzebne.

Wtedy rozumiemy jak te proste ,,nic''

było warte dla Nas tak wiele...

Świat  się  kręci i czas ucieka,
my razem z nim biegniemy,
Nie wiedząc co nas czeka,
Codzienne  pytania
Na które  odpowiedzi tak często nie  ma
Szukamy gdzieś  znaków dokąd
To wszystko zmierza.
Biegniemy  tak cały czas
Składając  nasze  kawałki 
Szukamy i często błądzimy,
zostawiając za sobą cierpienia,
Walizki  chcemy mieć
Tylko szczęściem wypchane
Nie zawsze jednak to tak idzie
Bo życie to nie tylko droga
 po upragnionym życia sczycie.

Wszystkie marzenia są do spełnienia,
nawet gdy droga ciągle pod wiatr,
nie trać wiary
a osiągniesz co będziesz chciał.
Życie to właśnie taka  gra,
Dla każdego inne karty ma,
raz wygrywasz raz przegrywasz,
każdy na swój sposób to zna,
Nigdy  tylko  nie zapominaj że losowanie całe życie trwa!

Często pytając samych siebie błądzimy uwięzieni w tym co wypada co nie,

czy możemy i zasługujemy na chwilę szczęścia...

Myślę, prawda jest taka, że każdy te szczęście pierwsze musi w sobie zobaczyć,

by wtedy móc korzystać z niego i go dawać.

Choć wszyscy mamy na to szczęście inny sposób, dla każdego co inne oznacza,

To każdy z nas toczy w sobie walkę o to szczęście.

Wielu powie walczę całe życie i co mam z tego, lecz właśnie to pytanie daje Nam już odpowiedzi, skoro walczymy to mamy cele, skoro jest to walka to znaczy, że to już jest nam ważne, a jeśli jest ważne to także daje szczęście, bo nic co ważne nie jest, szczęścia nie da. Więc jesteśmy tym co czujemy, jeśli szczęście to chwila to czujmy ją z każdym oddechem, który mamy bo kiedyś może tego oddechu braknąć i zostanie tylko żal, że mając tak dużo nie byliśmy szczęśliwi, a to wszystko jest w naszych głowach, bo przecież każdy ma swój przepis na życie.

Boże dziś dajesz, jutro odbierasz, nasze życie w Twych rękach trzymasz.
Dzień dobry, dzień zły, czasem najlepszym lecą łzy...

Tyle dróg przeszłam, lecz tylu znaków nie odczytałam. Tyle chwil pięknych i też tych złych. Co mogłam to zrobiłam, czego się bałam na zawsze w sercu zapisałam.
Życie różne scenariusze nam wytacza, co właściwie a co nie dopiero po latach dowiemy się.

Dziś to chwila, 
kolejny dzień przemija,    
raz lepiej, raz gorzej,
czasem z planem,
czasem z żalem.
To właśnie umacnia i daje siły,
że zawsze wierzymy,
choć tak często wątpimy...